زندگـی یا مـرگ چیست ؟ هرگز نپرسیـدم چرا !
دیـن ز دانـش هم مجـزّا بـود ، نفـهمیـدم چـرا ؟

گــردن شـیـطان نـیـنـدازم گـنـاهـم را ، خــودم :
نـاپـسـنــدی‌هـای دنـیـا را پـسـنــدیـدم ؛؛ چــرا ؟

رخـت شب را کَـندم و بر دیـده پوشانـدم ولـی :
دیـدگـانِ دیـدنـی‌هــا را نـمـی‌دیــدم ...؛؛ چــرا ؟

ساعـت بیـداری انـدیشـه زنـگ خـورده به گوش
لِـنگ دراز در تـختخواب جهـل و نشنیدم چـرا ؟

در شـگـفــت و حـیـرتــم از آرزویــم تـا هــدف :
یکـقـدم کـمتـر نـمانـده بـود ، نـجـنبـیـدم چـرا ؟

زخم‌‌ زدند و دردچشاندند ، خوب‌‌ نبودند دیگران
زخم خـوردم ، درد کشیدم ، بد نگردیـدم چـرا ؟

بلـه قربـان ، چشـم‌ گویـان ، مـانکنـم بی‌اخـتیـار
مـن قـوانیـن خودم را خود نمـی‌چیـدم ؛ چـرا ؟

دسـت دوسـتـی را بـلنـد کـردم ولـی بر جانـبِ :
" ناکـس و نامـرد " آنـان را نـسنـجیـدم ؛ چـرا ؟

اشـتباه در اشـتباه بـود هـر کـسـی از راه رسـیـد
قـدرشـناسـی هـم نـکـرد و مهـر ورزیـدم چـرا ؟

زنـدگـی ..؛؛ بــوی تـعـفّــن آور فــقــر مــیــدهــد
خـود مـقـصّـر بـودم و هـرگـز نـکوشیـدم چـرا ؟

فـاقــد ارزش یـعـنـی : خـوبـیِ بـیـش از زیـاد ..
فاقـد بـخشش شدم از بس‌که بخشیدم ، چـرا ؟

دزد پس از دستبـرد اِبـراز ندامت کـرد و گـفت :
لـحظـه‌هـای نـابِ زیـستـن را نـدزدیـدم ؛ چـرا ؟

در میان خاروخس ، بودم گلی خوش عطر و بو
خـواستـم گل بـاشـم امّـا خـار روییـدم ؛ چـرا ؟

زنـدگـی مـثـل گـیاهـی بی‌ثـمـر رشـدی نـداشـت
هـمـچـو ابـرهـای پـراکـنـده ، نـبـاریـدم ؛ چــرا ؟

مـن پذیـرفتـم شکست و باخت را ، امّا سـوال :
با هـجـوم مـشکـلات ، از نـو نجنگـیدم ؛ چـرا ؟

آتـشـی افـروختـم گـرمـا و نـور بـخشـم ، ولـی :
خـویش را سـوزاندم و بیهـوده تابیـدم ؛ چـرا ؟

ارغـوان بــودم ؛؛ کـویـر زاده بـه امـّـیـد ســراب
پای تصویری که واهی بوده ، خشکیدم ؛ چرا ؟

لذّت و تلخی و یا سوگ و طرب یا نیک‌ و زشت
چارت"زشت‌و‌سوگ‌وتلخی" کرده تأییدم؛ چرا ؟

آنچه منـطق گفت ؛ بـرهان بود و استـدلال عقل
آنچه مذهب گفت؛ خزعبل بود ،نکوهیدم‌ چرا ؟

هرچه دیدی با سوال و پـرسشی ، چالـش بکش
فـلسفـه فرموده بود ؛ چیـزی نپـرسیـدم چـرا ؟

پرسشگر
یزدان_ماماهانی
سـرایـش۵_۶_۱۴۰۱
_🎼🎸گیـــتار بـی‌تــــار🎸🎼_