" گیتار بی تار و  اُرگ سرخ "

مجموعه اشعار یزدان

خانـ ه لینـ ک ایمیـ لـ پروفایـ لـ طـراح

یـکی آمـد و گـشـت ســر راه مـن ..!

که از پـیشـهٔ خـویـش ؛ بگـفتا سخـن

 

خــرد وَرز و بــر مــن گــذار راهِ کـار

سـبـک گـردد از شـانـه‌ام ،، رنــج بــار

 

دهــان در دهــان و زبــان در زبــان :

پـراکنـده گـشـت ایـن بـیـان و گـمـان

 

کـج‌انـدیـش ز شُـغلـم گـرفـت انـتقـاد

بـه کـسبـم زده ؛ اَنـگِ نـنـگ و فـسـاد

 

بگفت:این‌چه‌کاریست‌گرفتی‌به‌دست؟

در آن فـایـده و بهره و صرفه هست !

 

کـسان مـی‌دهـی پـول بـعـنـوان وام :

بـگـیـری سـپـس ؛ عـایـدی از عـوام ؟

 

بگـفتـا : دهـی مایه ، چنـد درصـدی ؟

سـتـانـی چـقـدر ؛ بــهـره و عـایـدی ؟

 

چـه انــدازه دارد ،، زیـان و گـزنــد ؟؟

چـه میزان از آن ، خانـمانسوز شدند؟

 

چه مـبلـغ بـدادی ، سـتانـدی چقـدر ؟

بدهـکار چو دستمال چلاندی چقدر ؟

 

پـیاپی سـوال بـود می‌کشیـد بر رُخـَم

بـه جـز روسـیـاهـی ، نـبـود پـاسـخـم

 

یِـهــو ؛ یـادم افـتـاد ...! بـه یـاد شـمـا 

مـشــرّف شــوم ،، نـزد مـنـطــق سِـتـا

 

سـرآغـاز بـگـردم ؛ چــو جـویـای حـال 

سـپـس ، بـشنـوم تا جـواب سـوال ..

 

گـنـاهـست مگـر کـسـب داد و سـتـد؟

بــریـن مـی‌زنـنـد ، وصـلـه و اَنـگِ بـد

 

گـناهـست مگـر ؛ وام و قرضی دهی؟

تـوافـق شـود زیـن قـروض وانـگـهـی

 

ز مقـروض بگـردد ، بـهـایـی وصـول :

بـه عـنـوان پـاداش و یـا ســود پــول

 

طلبـکار خـطایـش چه بـاشـد مـیان ؟

نـزول خـور خـطابـش کننـد ناکسان !

 

جـز اینـست مگـر دسـت یـاری رسانـد

شـرف رفـتـه را ..! اعـتـبـاری رسـانـد

 

کـسـی سُـقـم و لـغــزش نـدیـده از او

نـه آزار و رنــجـش رســیـده از او ..

 

نه او سـارق و دزد و نه جـیب‌بُـرَست

نه آخورخورست و نه‌‌ توبره خورست

 

نـه بــر خـونـی آلــوده شـد دسـت او

نـه دنـبـال پـیـکـار ،، کـمـر بـسـتـه او

 

نـه درب کـسـی را زده بــی دلــیـل !

نه از گوشت نفع ، چرب بکرده سبیل

 

نه چشمی دوانْـد ، سوی بی‌عـصمتـی

نه دیـده گشـود ، سمـت بـی‌حـرمتـی

 

به هرحال کسی زو که نُقـصان نـدیـد

نـدیـدنـد بـدی زان بــگـردد پـدیـد ..؛

 

ولـی نـقـض و طـردش کنـد دیـگـران

دهـد وام و اخـذ می‌کـنـد ســودِ آن !

 

خـردمـنـد دانـا ..؛ زمـانـش رســیـد ..

جــواب سـوالات مــا را ،، دهــیــد ؛؛

 

لب و لـوچـه برهـم زد و خـورد تـکان

دهـان را گـشــود و بـچـرخـیـد زبـان

 

چنین گفت : خردورزِ دانش شمـول :

جـهان ممـلو از عیب تراش و فضول

 

عـمـلـکـرد روزمــرهٔ ایــن دو قــوم :

ســر و بــو کـشـیـدن بـه کـار عـمـوم

 

نـگــنـجــد بــزرگــی و افــتــادگــی :

نـه در وصـفـشـان جـز حـرامـزادگـی

 

ولیـکن بـپـرسیـدی از قـرض و سـود 

بـخـواهـیــد شـمـا را کـنـم رهـنـمـود

 

سزای چنین پیشه، خوب یا بَدَست ؟

ثــنـا یـا نــکـوهـیــدن ایــزدســت ؟

 

طلبـکـار ســتـانـد از بـدهـکاری پــول

عـوام ایـن سِـتَـد را بخوانـد نـزول !

 

اگـر این نـزول باشـد و کار پـست ..!

کنون داخل بانک شرعی‌‌ چه‌هست ؟

 

سپـرده کـنی پـول و مقصـودِ بانـک :

دهـد بـر سپـرده گـذار ســود بانـک !

 

بـپرداختـه بانک گرچه وام بر عوام :

گـرفت ؛ ده بـرابـر از آن ســود وام !

 

نـگـیـر خــرده گـیـر .. خــردهٔ نـاروا !

بگشـت ، مـصلحـت بیـن این ماجـرا

 

دگـر افتـرا زن ، نگیـر عـیب و نقـص

کسی‌أخـذنمود‌قرضی‌ازبانک‌و‌شخص

 

بـدان با رضـامنـدی خـویـش سِـتانـد

" ‌ تـن از دام بـی‌‌آبـرویـی ؛؛ رهـانـد "

 

نـه قـلّاده انـداخـت کـسـی گـردنـش

نـه کـس بـوده بـر وانـمـود کـردنـش

 

خودش بر خودش‌ داده بود پیشنهاد

ودیــعــه بـگـیـرد بـریـن اسـتـنـاد ...

 

چه بانک باشد و نوعـی و غیـره‌ای :

دهـد بـابـت قـرض خـویـش بهـره‌ای

 

پـسنـدیـده و درخـورست سنـجشـت

همیـن بـود و بـس پـاسـخِ پرسشـت

 

گـهی خیـر رسـانَـد گـهی هـم زیـان !

گـهـی مـوجـب خـنـده و گـه فـغان !

 

نه‌بی‌عیب‌ونقص‌ باشد و‌ نه‌‌خطاست

گهی نادرست ، گه پر از محتـواست

 

"درسـت اسـتفـاده شود زین رونـد :

مـحالـست ببینـد کسـی زان گـزنـد "

 

نـزول ، واژهٔ نـاپـسـنـدسـت و بـد !!

" از آن نـام ببـر لـفظ داد و سـتـد "

 

چنین پیشه ؛ کاربـرد صنعـت‌گرست

بر آن پـیشـه‌ورزی که سـود آورست

 

تو‌ ای قحـط زده رفتـه بـودی ؛ نـرو

دگـر جـانـب قــرض ســودی ؛؛ نــرو

 

بـسـنـده کـنـم بــر ســوال و جـواب

گـرفـتـم مـراد و بـگـشـتـم مــجـاب

 

چـنان خـام جهـل بـودم و شـایبـه !

شـدم بـا خـرد ؛؛ پـخـتـهٔ تـجـربـه ..

 

ســرِ راه بــنــده ...؛ گـرفـتـی قــرار

چـراغـان کـنی ، مـغز تـاریـک و تـار

 

سـپـاس رهـنمـود کـردی و راهـنـمـا

در آخـر سه‌بـیت پنـد و اندرز ، نـمـا

 

مـده آب ، درخــتـان بـیــریـشــه را

مشـوسنگ‌،شِکان‌بی‌غرض شیشه‌را

 

بـده نان ولـی نـه بـه دنـدان شـکـن

نمـک‌ پـاش بـه‌ زخـم نمکـدان شکن

 

نیـازمنـد شـهر را گـرامـی شـمار ..

بدان قدر دوستدار و دوستش‌بدار

 

 

دادوستد

یزدان‌_ماماهانی 

سـرایـش۱۲_۲_۱۴۰۱

_🎼🎸گیـــتار بـی‌تــــار🎸🎼_


برچسب‌ها: مـثنـویات یـزدان ماماهانی
♥ دوشنبه دوازدهم اردیبهشت ۱۴۰۱ ۸:۰ ق.ظ بـ ه دستانــ 💥دل‌آرام💥 ♥



طراح : صـ♥ـدفــ